(Polska)
Urodził się w 1957 roku w Waliłach na Podlasiu, gdzie mieszka i pracuje. Jeden z najwybitniejszych współczesnych malarzy polskich, twórca instalacji. Prowadzi Pracownię Przestrzeni Malarskiej na Wydziale Sztuki Mediów i Scenografii Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Ukończył Wydział Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w pracowni Tadeusza Dominika (1984).
Malarstwo Tarasewicza ma charakter totalny, artysta anektuje ściany galeryjne, przestrzenie wystawowe i obiekty publiczne, zamalowując je charakterystycznymi dla siebie jaskrawymi barwami lub wypełniając kolorowym tynkiem akrylowym. Podłożem malarskim jest dla niego przestrzeń, w rezultacie powstają monumentalne realizacje o charakterze architektonicznym. Zwykle mają one charakter efemeryczny, czasem jednak pozostają na stałe w miejscach, w których powstały.
Tarasewicz nie tytułuje swoich prac, co sprawia, że jego twórczość można widzieć jako konsekwentnie rozwijany program o charakterze nie tylko artystycznym, ale również teoretycznym. Istotne miejsce zajmuje w nim refleksja nad naturą obrazu malarskiego. Wyzwolony z dwuwymiarowości, staje się polem działania i oprawą egzystencji, co podkreśla sposób zaaranżowania realizacji, w których artysta pozostawia wykorzystywane przy pracy urządzenia, takie jak betoniarka czy kilof.
Ważnym aspektem języka malarskiego Tarasewicza jest kolor. Najczęściej używa barw podstawowych, jaskrawych i pulsujących, energetyzujących przestrzeń. Źródeł takiego postrzegania roli koloru można szukać w fascynacji przyrodą, która jest ważna dla artysty również na poziomie osobistym. Tarasewicz mieszka w rodzinnej wsi na Białostocczyźnie, angażując się w życie społeczności białoruskiej, z której się wywodzi.
Artysta jest autorem realizacji w przestrzeni publicznej, w tym na Plaza Real w Barcelonie (2002), na fasadzie Teatru Wielkiego w Poznaniu (2003), na terenie parkingu podziemnego w Mediolanie (2005), w Złotej Bramie w Kijowie (2010), na Placu Artystów w Kielcach (2011).
Leon Tarasewicz jest laureatem wielu nagród, w tym Paszportu „Polityki” (2000), Nagrody im. Jana Cybisa (2000), Wielką Nagrodę Fundacji Kultury (2006). Otrzymał również Srebrny Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis (2005) oraz Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2011). Reprezentował Polskę na Międzynarodowym Biennale w Wenecji (2001). Artysta prezentował swoje prace podczas wielu wystaw indywidualnych, między innymi w Galerii Claesa Nordenhake w Berlinie (2001), Gary Tatintsian Gallery w Nowym Jorku (2001, 2004), Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w Warszawie (2003), Galerii Foksal w Warszawie (2000, 2006), Galerii Białej w Lublinie (2001, 2004, 2006), Galeria Arsenał w Białymstoku (2005), Instytucie Polskim w Budapeszcie (2007), Muzeum Narodowym we Wrocławiu (2008), Galerii Art NEW Media w Warszawie (2009). Brał udział w wystawach grupowych, w tym Negocjatorzy Sztuki w Centrum Sztuki w Mińsku (2000), Milczenie obrazu w Muzeum Narodowym w Szczecinie (2002), Void w Nowym Sączu (2012).