(Białoruś)
Urodzona w 1981 roku w Mińsku, mieszka i pracuje w Berlinie. Jedna z czołowych białoruskich artystek niezależnych młodego pokolenia. Zajmuje się sztuką wideo, malarstwem, rysunkiem, instalacją, często łącząc różnorodne środki artystyczne w akcjach o wymowie społeczno-politycznej.
Marina Naprushkina edukację artystyczną rozpoczęła na Białorusi, w Szkole Artystycznej im. Glebowa w Mińsku. Od 2000 roku studiowała na Akademii Sztuk Pięknych w Karlsruhe, następnie w Akademii Sztuk Pięknych oraz w Städelschule we Frankfurcie, gdzie obroniła dyplom w pracowni Marthy Rosler.
W centrum zainteresowań artystki znajduje się sytuacja polityczna Białorusi, która jest analizowana i krytycznie komentowana z wielu różnych perspektyw – obywatelki, świadka, emigrantki. Charakterystycznym rysem twórczości Naprushkiny jest zaangażowanie w sprawy rodzinnego kraju, które najpełniejszy wyraz osiągnęło w zapoczątkowanym w 2007 roku przewrotnym projekcie o nazwie Biuro Antypropagandy (Office for Anti-Propaganda), będącym zarówno fikcyjną instytucją, jak i manifestem programowym. W jego ramach działanie artystyczne prowadzi do obnażania mechanizmów propagandowych, tym samym wspomagając opór wobec autorytarnego systemu i panującej w nim cenzury. W ramach Biura Antypropagandy Naprushkina współpracuje z białoruskimi artystami oraz politycznymi aktywistami, w tym m.in. z organizacją na rzecz praw człowieka Nash Dom. Część prac, przybierająca formę rozbudowanych instalacji-archiwów, polega na udostępnianiu publiczności zgromadzonych wcześniej materiałów propagandowych, tj. filmów, tekstów, ilustracji, które zmieniają swoje znaczenie w zależności od kontekstu. Inne realizacje mają charakter różnorodnych interwencji w przestrzeni publicznej, obejmują obiekty (The president’s platform, 2007; The way of the sun, 2010; Eskimo, 2010; KGB, 2011), prace wideo (Patriot, 2007; Belarus today, 2008), serie plakatów (We are Belarus!, 2007), instalacje (Presidental elections, 2009; Belarus in figures, 2009-2011; Wealth for all, 2011), ale przede wszystkim ilustrowane rysunkami quasi-komiksowe gazety, które ze względu na fakt ograniczenia w dostępie do Internetu mają szansę dotrzeć do szerokiego grona Białorusinów („Convincing Victory”, 2010; „Self#governing”, 2011-2012; angielska i rosyjska wersja językowa). Ich krytyczna wymowa jest efektem zderzenia dwóch spojrzeń na sytuację kraju – propagowanego poprzez oficjalne media oraz upowszechnianego dzięki niezależnym źródłom informacji oraz blogom. Ważnym wątkiem tematycznym w twórczości artystki jest ponadto krytyczna analiza polityki, jaką obierają zachodnie demokracje wobec wydarzeń rozgrywających się na Białorusi, tym samym krytyce podlega nie tylko dyktatura Łukaszenki, ale relacje władzy w ogóle.
Marina Naprushkina prezentowała swoje prace m.in. podczas 3. Biennale for Young Art w Moskwie (2012), 7. Biennale w Berlinie (2012) i Fokus Biennale w Łodzi (2010), a także na wielu wystawach zbiorowych, w tym: Fiction and Conflict, Konstmuseum, Kalmar (2012), Dear Art, Moderna Galerija, Lublana (2012), How much Fascism?, BAK – basis voor actuele kunst, Utrecht (2012), Otwierając drzwi? Sztuka białoruska dzisiaj, Zachęta Narodowa Galeria Sztuki, Warszawa (2011), Podróż na wschód, Galeria Arsenał, Białystok / MOCAK, Kraków (2011).
Więcej informacji o artystce: http://office-antipropaganda.com/