Urodzony w 1958 roku w Warszawie, mieszka i pracuje w Otwocku i w Warszawie. Jeden z najważniejszych współczesnych rzeźbiarzy. W swojej twórczości wykorzystuje także medium filmowe i rysunek, realizuje tzw. wideorzeźby. Prowadzi Pracownię Działań Przestrzennych na Wydziale Rzeźby i Działań Przestrzennych Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu. Ukończył Wydział Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w pracowni Jana Kucza (1985).
W swojej twórczości Bałka przeszedł od rzeźby figuralnej do surowych, minimalistycznych form – brył kamiennych, stalowych blach, betonowych odlewów. Mimo to nie zrezygnował z odniesień do ludzkiej egzystencji. Artysta często korzysta z przedmiotów znalezionych, interesują go materiały nietrwałe i zdegradowane, mydło, filc, popiół, zardzewiałe pręty, spróchniałe deski, ważne są dla niego także te związane z ludzką egzystencją, takie jak pot, mocz, łzy, włosy. W rzeźbach i instalacjach Bałka wykorzystuje również efemeryczne elementy takie jak temperatura ludzkiego ciała czy zapach (Korytarz mydlany, 1993). Często używa materiałów mających własną historię, szczególne znaczenie również dla niego samego, przez co spektrum znaczeń ulega poszerzeniu (97×38×45/1942-2006, 2006).
Głównymi wątkami tematycznymi prac Bałki są przemijanie i pamięć. Interesuje go zarówno utrwalanie przeszłości, jej archeologiczne odkrywanie (Ruhe, 2002; Lebensraum, 2003), jak również konsekwencje jej wypaczenia, wyparcia i zgody na zapominanie. Ważne miejsce zajmuje tutaj pamięć Holocaustu, ale również szerzej, doświadczeń wojennych i dramatów najnowszej historii; te tematy Bałka realizuje zarówno w rzeźbach, instalacjach, akcjach, jak i filmach (Die Rampe, 1994; Selection, 1997; Winterreise, 2003; Dead End, 2004; BlueGasEyes, 2004; How It Is, 2009).
Charakterystyczne dla artysty jest próba eksploracji ludzkiej emocjonalności, dotarcie do sfery wspomnień, pragnień i lęków poprzez kreowanie wyrazistych sytuacji przestrzennych, ewokujących niewygodne, wyparte tematy, ale również nieuświadomione potrzeby.
Artysta jest autorem realizacji w przestrzeni publicznej, w tym pomnika ofiar katastrofy promu „Estonia” (1997) oraz Auschwitzwieliczka w Krakowie (2009).
Mirosław Bałka prezentował swoje prace na licznych wystawach indywidualnych, między innymi w galerii White Cube w Londynie (2004, 2008), Muzeum Sztuki Nowoczesnej i Współczesnej w Strasburgu (2005), Muzeum Sztuki Współczesnej w Rio de Janeiro (2007), University Gallery w Massachusetts (2009), Tate Modern w Londynie (2009). Brał udział w ważnych projektach międzynarodowych, w tym w Documenta w Kassel (1992), Biennale w Wenecji (1990, 1993, 2003, 2005), Biennale w São Paulo (1998), Biennale w Sydney (1992, 2006), Biennale w Santa Fe (2006). Uczestniczył w wielu wystawach grupowych, między innymi Warszawa – Moskwa / Moskwa – Warszawa, Galeria Zachęta w Warszawie (2004), Transcultures, Muzeum Narodowe Sztuki Współczesnej w Atenach (2004), Positioning. In the New Reality of Europe, Miejskie Muzeum Sztuki Współczesnej w Hiroszimie / Muzeum Sztuki Współczesnej w Tokio (2005), Ideal City / Invisible Cities w Zamościu i Poczdamie (2006), Re – Reading the Future, Galeria Narodowa w Pradze (2008).
Więcej o artyście: miroslaw-balka.com