(Portugalia)
Urodzony w 1956 roku w Lizbonie, gdzie mieszka i pracuje. Jeden z najważniejszych artystów portugalskich. Jego różnorodna twórczość obejmuje rysunek, malarstwo, fotografię, rzeźbę, tworzy także obiekty, instalacje oraz aranżacje przestrzenne.
Reis posługuje się przedmiotami gotowymi, prefabrykatami, takimi jak świetlówki, okna, drzwi, lustra, deski, cegły, stalowe dźwigary, betonowe elementy konstrukcyjne, szkło, opony, nadając swoim rzeźbom i instalacjom charakter monumentalny (Propositions for Simple Facts, 2009; Corner Doors, 2011). Aranżując swoje prace artysta kreuje efekty świetlne, przez co zgrzebne materiały i zdegradowane pomieszczenia nabierają nowego, metafizycznego charakteru (The White Room/About T.S. Eliot, 2006; The City Within, 2007; True Gardens #6, 2008; Unframed #3, 2008). Surowy charakter stosowanych przez artystę prefabrykatów zostaje przełamany również poprzez użycie przedmiotów codziennego użytku, takich jak meble (Papa est parti…, 2001; Luz de Casa, 2002).
Formowane z materiałów konstrukcyjnych oraz przedmiotów gotowych instalacje, rzeźby i obiekty w luźny sposób nawiązują do tradycji artystycznej, szczególnie konstruktywizmu, minimalizmu, neoplastycyzmu, ale również do uniwersalnych problemów egzystencjalnych i społecznych (Untitled with 7 Lemons, 2011; Working class #1, 2011; Leuven trapjer, 2011). Napięcie pomiędzy wykreowanym a użytkowym charakterem realizacji Reisa jest niemożliwe do wyeliminowania, stąd charakterystyczną cechą jego twórczości jest łączenie treści egzystencjalnych oraz wartości czysto wizualnych.
Źródłem artystycznej strategii Reisa jest malarstwo, nie tylko w rozumieniu tradycyjnym, artysta pojmuje je jako kreowanie przestrzeni za pomocą światła oraz barwy. Gładkie, jednokolorowe ściany, a także przymocowane do ścian oraz wolnostojące dyptyki i tryptyki czy tafle szkła przecięte rozbłyskami światła stają się studiami malarskimi. W tych realizacjach artysta również wykorzystuje charakterystyczne dla siebie materiały, takie jak stal, aluminium czy szkło (Un disegno/il mare al fondo, 2009; Desculpa, enganei-me no nome, 2009; Who’s afraid of the Red, 2011; Los Rojos #1, 2011).
Realizacje Reisa potęgują wrażenie nieobecności, znikomości bytowania człowieka, ale jednocześnie, przez swoją uporządkowaną, klarowną strukturę i monumentalizm, pozwalają odnaleźć w rzeczywistości pierwiastki nadnaturalne.
Pedro Cabrita Reis reprezentował Portugalię na Biennale w Wenecji w 2003 roku. Artysta prezentował swoje prace na wielu wystawach indywidualnych, między innymi w Muzeum Sztuki Współczesnej w Rzymie (2006), Kunsthaus Graz (2008), M Museum w Leuven (2011), Tate Modern w Londynie (2012). Brał także udział w licznych projektach międzynarodowych, w tym w Documenta IX w Kassel (1992), Biennale w São Paulo (1994,1998), Aperto Biennale w Wenecji (1997), Biennale w Lyonie (2009). Uczestniczył w wielu wystawach grupowych, między innymi Sometimes one can see the clouds passing by, Kunsthalle Bern (2004), Stilness, Camden Arts Centre w Londynie (2004), Anabasis. On Rituals of Homecoming, Willa Ludwika Grohmana w Łodzi (2009), The Nature of Art: Encounters with Nature from 19th Century up to Our Time, Kunstmuseum Winterthur (2010), Observadores w Museo Colecção Berardo w Lizbonie (2011).
Więcej o artyście: http://www.pedrocabritareis.com/